تهیه و سنتز زیست حسگرهای گلوکز بر پایه پلی آنیلین و کوپلیمر آنیلین و 2-آنیلینواتانول

در طول چند سال گذشته تلاشهای بسیار زیادی برای بهبود انحلال پذیری و فرآیند پذیری پلی آنیلین صورت گرفته که برای این کار روش های مختلفی گزارش شده است یکی از این روش ها تهیه کوپلیمر است. تهیه کوپلیمر، ساده ترین و یکی از مناسب ترین روش ها برای تغییر خواص پلیمر می باشد. در این کار، پلی آنیلین، پلی(2-آنیلینواتانول) و کوپلیمر آن دو را به روش ولت سنجی چرخه ای در محدوده پتانسیل1/0- ولت تا 1 ولت در سل سه الکترودی از محلول آبی 1/0 مولار منومر آنیلین و 2-آنیلینواتانول و اسید سولفوریک 1 مولار تهیه شد و خواص آن ها با تکنیک های گرماسنجی تفاضلی روبش (dsc)، مادون قرمز تبدیل فوریه (ftir)، امپدانس الکتروشیمیایی(eis) ، ولتامتری چرخه ای (cv)و طیف های ماورأ بنفش (uv-visible) بررسی شد. مطالعه خواص الکتریکی آن ها نشان داد که با افزایش میزان 2-آنیلینواتانول در کوپلیمر، فعالیت الکتریکی، رسانایی و مقاومت الکتریکی آن کاهش، اما فرآیندپذیری و چسبندگی آن افزایش می یابد. در مرحله دوم، از تکنیک ساده ای برای تولید حسگرهای گلوکز استفاده شد، برای این کار آنزیم گلوکزاکسیداز را با استفاده از محلول 1/0 در صد حجمی عامل شبکه ای کننده (گلوترآلدهید) در محیط بافر استات و فسفات 7 ph = بر روی فیلم های نازک پلی آنیلین و کوپلیمرآنیلین و 2-آنیلینواتانول تثبیت شد. نتایج حاصله از(eis) نشان داد که به طور موفقیت آمیز، آنزیم بر روی فیلم های پلیمری تثبیت شده است. در این پژوهش اثر بعضی شرایط آزمایشگاهی مختلف مثل حجم عامل شبکه ای کننده ، ph ، دما و پتانسیل کاربردی به روش جریان سنجی بررسی شد. بیش ترین جریان الکتریکی در این زیست حسگرها در7ph= و پتانسیل 65/0 ولت دیده شد. طول عمر و پایداری زیست حسگر گلوکز بر پایه کوپلیمر آنیلین با 2-آنیلینواتانول بیش تر از زیست حسگر آنیلین بود که این نشان دهنده مطابقت بالاتر آن با سیستم های زیستی است.